Ποιος είμαι;», «Τι ξέρω;», «Τι μπορώ;», «Αξίζω;», «Πόσο;». Όποιος απαντά σε αυτά τα ερωτήματα με θετικό τρόπο, πατάει σχετικά γερά στα πόδια του.
Α) Διαταραχές του ύπνου
Οι διαταραχές ύπνου απαντιούνται όλο και συχνότερα και αποτελούν την κύρια έκφραση δυσφορίας του βρέφους, είναι συνήθως όμως καλής πρόγνωσης. Δεν πρέπει, εντούτοις, να παραγνωρίζονται, καθώς δημιουργούν εκνευρισμό και προβλήματα στην
Οι περισσότεροι δυσλεκτικοί θα κατέχουν περίπου 10 από τα ακόλουθα γνωρίσματα και συμπεριφορές. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να ποικίλουν από μέρα σε μέρα ή από λεπτό σε λεπτό. Το πιο σταθερό πράγμα στους δυσλεκτικούς είναι η αστάθειά τους.
Τα παιδιά δεν κατανοούν το θάνατο με τον ίδιον τρόπο που το κάνουν οι ενήλικοι. Τα παιδιά νηπιακής ηλικίας θεωρούν ότι ο θάνατος δεν είναι κάτι το οριστικό. Πιστεύουν ότι αυτός που πέθανε μπορεί να ξαναγυρίσει ή ότι εξακολουθεί να ζει, να σκέπτεται και να αισθάνεται εκεί που βρίσκεται. Τα παιδιά της σχολικής ηλικία κατανοούν ότι ο θάνατος είναι ένα μη αναστρέψιμο γεγονός, αλλά πιστεύουν ότι συμβαίνει μόνο στους άλλους. Η ωριμότητα του παιδιού, η προσωπικότητά του, καθώς και οι προσωπικές του εμπειρίες σε σχέση με το θάνατο επηρεάζουν την κατανόηση της έννοιας του θανάτου.Τα παιδιά θρηνούν με διαφορετικό τρόπο από τους ενήλικες. Συνήθως θρηνούν κατά διαστήματα. Τη μια στιγμή μπορεί να είναι θλιμμένα και την άλλη να παίζουν ή να γελούν. Αυτό δε σημαίνει ότι έχουν
Το παιδί και ο Θάνατος
Θρήνος και Αντιμετώπιση
Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου είναι από α πιο οδυνηρά γεγονότα στη ζωή των παιδιών. Γεγονός που στιγματίζει όλη την υπόλοιπη ζωή του παιδιού.
τι είναι η δυσλεξία
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι αυτή τη στιγμή, κανένας δεν ξέρει τι πραγματικά είναι δυσλεξία ή τι την προκαλεί. Ξέρουμε όμως πολλά για το δυσλεκτικό όρο και κατά συνέπεια η δυσλεξία τείνει να περιγραφεί από την άποψη των συμπτωμάτων της ή εναλλακτικά από αυτά που δεν είναι. Παραδείγματος χάριν "η δυσλεξία δεν οφείλεται σε χαμηλή νοημοσύνη" ή "η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια, δεν έχει θεραπεία".
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι αυτή τη στιγμή, κανένας δεν ξέρει τι πραγματικά είναι δυσλεξία ή τι την προκαλεί. Ξέρουμε όμως πολλά για το δυσλεκτικό όρο και κατά συνέπεια η δυσλεξία τείνει να περιγραφεί από την άποψη των συμπτωμάτων της ή εναλλακτικά από αυτά που δεν είναι. Παραδείγματος χάριν "η δυσλεξία δεν οφείλεται σε χαμηλή νοημοσύνη" ή "η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια, δεν έχει θεραπεία". παρερμηνεύουν την έννοια της "δίκαιης αξιολόγησης" των μαθητών τους. Ποιά όμως είναι τα "σημάδια" της δυσλεξίας, αυτά που εξακολουθούν να πανικοβάλλουν γονείς και εκπαιδευτικούς, ακόμα και όταν "έχουν κάτι ακούσει" για το θέμα αυτό;
Δεν έχει, δηλαδή, σημασία αν το μωρό σας μάθει να κάθεται στους πρώτους έξι ή στους οκτώ μήνες της ζωής του ή αν θα κάνει τα πρώτα του βήματα στους 10, στους 12 ή στους 15 μήνες.
Από τη στιγμή που ο παιδίατρος είναι ικανοποιημένος από την εξέλιξη του παιδιού και σας διαβεβαιώνει ότι βρίσκεται μέσα στο φυσιολογικό εύρος της ανάπτυξης, δεν έχετε κανένα λόγο να ανησυχείτε και να καταφεύγετε σε άσκοπες συγκρίσεις με τα παιδιά των φίλων και των γνωστών. Να θυμάστε ότι κάθε παιδί είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και ζητά από μας να σεβαστούμε τη μοναδικότητά του.
Στην αρχή τα χέρια του μωρού είναι σφιγμένα σε γροθιά και λειτουργώντας αντανακλαστικά σφίγγουν δυνατά οποιοδήποτε αντικείμενο πιέσει την παλάμη. Γύρω στους δύο μήνες όμως τα χεράκια ανοίγουν, το μωρό αρχίζει να ανοιγοκλείνει τα δάχτυλά του και χρησιμοποιεί το ένα χέρι για να παίξει με το άλλο. Δεν ξέρει, βέβαια, ότι τα χέρια τού ανήκουν, ότι είναι μέρος του εαυτού του.
'Όσο ζω, μαθαίνω', έλεγαν οι σοφοί μας πρόγονοι. Και είναι μια μεγάλη αλήθεια που τη διαπιστώνουμε όλοι καθημερινά. Οι πληροφορίες που αποθηκεύονται στη μνήμη μας ξεκινούν από τις πρώτες εβδομάδες της ζωής μας. Οι σύγχρονοι ερευνητές επισημαίνουν, μάλιστα, ότι οι βασικές γνώσεις ενός ανθρώπου αποκτώνται κατά τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής του!
Αν και το παιδί σας θα πει την πρώτη του λεξούλα γύρω στους δώδεκα μήνες, η διαδικασία της μάθησης ξεκινά από τη γέννηση. Στην αρχή το μωρό προσπαθεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του και να εκφράσει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του μέσα από το κλάμα. Λίγο αργότερα χρησιμοποιεί τις εκφράσεις του προσώπου -ένα χαμόγελο ή μια ματιά- και τις κινήσεις των χεριών, μέχρι να φτάσει στο σημείο να παράγει τους πρώτους ήχους.
Το παιχνίδι είναι ο αποκλειστικός τρόπος μάθησης στην παιδική ηλικία, ένα πολύτιμο εργαλείο για την κινητική και νοητική ανάπτυξη αυτού του υπέροχου μωρού που βιάζεται να κατακτήσει τον κόσμο. Μέσα από το παιχνίδι, με τη δική σας βοήθεια και αγάπη, το μωράκι σας θα εξερευνήσει το μέγεθος και το υλικό των αντικειμένων, θα ανακαλύψει τα χρώματα και τα σχήματα και τελικά θα μάθει να χρησιμοποιεί το σώμα και τις αισθήσεις του.
Παιδική παχυσαρκία: Συμβουλές για γονείς
Εάν το παιδί σας είναι πολύ μικρής ηλικίας (μωρό), μην πανικοβάλεστε. Το περιττό λίπος στα μωρά είναι κάτι φυσιολογικό.
Εάν το παιδί σας είναι στην ανάπτυξη, μην πανικοβάλεστε. Η αύξηση βάρους συνήθως προηγείται της αύξησης του ύψους.
Κατά τη βρεφική ηλικία (από το 3ο έως το 5ο ή 6ο έτος) το παιδί κατέκτησε τουλάχιστον μερικώς, την ικανότητα αυτοεξυπηρέτησης και τώρα στη διάρκεια της νηπιακής ηλικίας επεκτείνει τις προσπάθειες του στην κατάκτηση της αυτονομίας και της αυτάρκειας, απαραίτητων στοιχείων για τη μετάβασή του στο επόμενο στάδιο (σχολική περίοδος).
Η ανάπτυξη του λόγου είναι μια πολύπλοκη, προοδευτική διαδικασία που έχει σχέση με τη λειτουργία των φωνητικών οργάνων και την απαρτίωση αυτής της λειτουργίας στον εγκέφαλο, την ικανοποιητική ποιότητα και ποσότητα των λεκτικών ερεθισμάτων που προέρχονται από το περιβάλλον και τη συναισθηματική σταθερότητα. Όταν ένα παιδί γεννηθεί σωματικά υγιές, οι δύο τελευταίοι παράγοντες αποκτούν καθοριστική σημασία για την ανάπτυξη του λόγου. Η μητέρα πρέπει να μιλά στο βρέφος και μέσα από τα λόγια της να εκφράζονται τα συναισθήματα αγάπης.
Ο έλεγχος των σφικτήρων ξεκινά προοδευτικά από την ηλικία των δύο μέχρι την ηλικία των τεσσάρων χρόνων. Το παιδί θα πρέπει να δείξει σημάδια ωριμότητας, ότι είναι έτοιμο και θέλει να πηγαίνει στην τουαλέτα. Οποιαδήποτε πίεση ασκείται από τους γονείς ή το ευρύτερο περιβάλλον μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Κάθε βήμα πρέπει να ταιριάζει με το ρυθμό του παιδιού. Εάν εκείνο αντιστέκεται, η προσπάθεια πρέπει να σταματήσει ή να αναβληθεί. Ο έλεγχος των σφικτήρων είναι ένα επίτευγμα του ίδιου του παιδιού και δείχνει την ανάγκη του για αυτονομία. ΄Όταν οι γονείς μπαίνουν σε διαμάχη μαζί του γιατί απαιτούν να είναι γρήγορα "καθαρό", συνήθως έρχονται αντιμέτωποι με αποτυχία. Δημιουργούνται δε σοβαρά προβλήματα για το ίδιο το παιδί, όπως η ενούρηση και η εγκόπριση.
Η έννοια του παιχνιδιού είναι σχεδόν ταυτόσημη με το παιδί. Εδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής, εκτός από το ψυχαγωγικό χαρακτήρα που έχει, συμετέχει και στην διαδικασία εκπαίδευσης, αρχικά του μωρού, και στην πορεία του νηπίου.
Κατά την προσχολική ηλικία, οι γονείς έχουν το βασικότερο ρόλο στην εκπαίδευση του παιδιού τους. Μέσα από το κατάλληλο παιχνίδι, δίνεται η ευκαιρία στην οικογένεια, να καλλιεργήσει τις δυνατότητες του παιδιού με ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο.