« Όταν σου ζητάω να μ’ ακούσεις
κι εσύ μου δίνεις συμβουλές,
δεν κάνεις αυτό που σου ζήτησα.
Όταν σου ζητάω να μ’ ακούσεις
και μου λες γιατί δεν θα έπρεπε να νιώθω έτσι,
ποδοπατάς τα συναισθήματά μου.Όταν σου ζητάω να μ’ ακούσεις
και νιώθεις ότι κάτι πρέπει να κάνεις για να λύσεις τα προβλήματά μου,
με προδίδεις, όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται.Άκου... Το μόνο που ζητάω είναι να μ’ ακούσεις.
Ούτε να μιλήσεις, ούτε να κάνεις κάτι.
Απλά άκου με.Όταν κάνεις για μένα
αυτό που χρειάζεται να κάνω εγώ για τον εαυτό μου,
ενισχύεις τον φόβο μου και τα αισθήματα ανεπάρκειάς μου.
Αλλά όταν δέχεσαι απλά
ότι νιώθω αυτά που νιώθω
όσο παράλογα κι αν ακούγονται,
τότε δεν προσπαθώ πια να σε πείσω
κι αρχίζω να προσπαθώ να καταλάβω
τι κρύβεται πίσω από τα συναισθήματά μου.Γι’ αυτό σε παρακαλώ πρόσεξέ με
και απλά άκου με.Και αν θέλεις να μου μιλήσεις
περίμενε την κατάλληλη ώρα και εγώ θα σε ακούσω...»
ανώνυμος.