II   Περιπλανιόταν για αρκετή ώρα μέσα στην πόλη. Το μεσημέρι είχε περάσει, και τώρα πλησίαζε το απόγευμα. Είχε πάρει το μεσημεριανό του σε ένα εστιατόριο κοντά στο ξενοδοχείο. Είχε ρωτήσει στη ρεσεψι...

Μία Νουβέλα του Κωνσταντίνου Δ. Μαρτίνη I «Μπαμπά, είσαι λυπημένος;» Το κορίτσι είχε σηκωθεί όρθιο και ανακάτευε το παγωτό του με το κουτάλι. «Ε; Όχι», απάντησε ο Στέφανος. «Πώς σου ήρθε αυτό;» «Δεν μ...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Η «Μέρα που πέθανες» είναι ένα μυθιστόρημα. Το μυθιστόρημα αυτό γράφτηκε για πρώτη φορά το 2007, με την ιδέα να μετατραπεί σε μια τριλογία. Είχε φτάσει τις 250 σελίδες τότε, αλλά ποτέ δεν ολο...

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ 1 Η Φανή ξύπνησε για ακόμη μια φορά νωρίς το πρωί. Είχε κοιτάξει απ’ το παράθυρό της, αλλά δεν είχε δει τον Γιώργο να κάθεται στον φράχτη. Είχε χαμογελάσει με μια μικρή δό...

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΧΙΟΝΙ ΣΤΟΝ ΆΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ 1 Ο Αλέξης στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη στην πόρτα της ντουλάπας και κοίταξε τον εαυτό του.«Έλα», είπε στην Άννα. Εκείνη πρώτα τον κοίταξε με περιέργεια, αλλά μετ...

Άνθρωποι στο Σκοτάδι Μυθιστόρημα Του Κωνσταντίνου Δ. Μαρτίνη   ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Ήταν ακόμη μια περίοδος από αυτές που έκανα ανόητα πράγματα. Ξέρω ότι αυτό δεν σας βοηθάει να καταλάβετε τι εννοώ, αλλά θα το...

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ Εκείνα τα δέντρα πάντα με έκαναν να μελαγχολώ. Εννοώ εκείνο το όμορφο είδος μελαγχολίας που με ωθεί στο γράψιμο, εκείνο το αίσθημα δημιουργικής μελαγχολίας που πολλές φορές έχει δώσει νό...

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ Και κάπως έτσι συνάντησα τον Πέτρο. Έτσι απλά, μπήκε μια μέρα στο βιβλιοπωλείο που δούλευα και αρχίσαμε να συζητάμε. Έπρεπε να ακυρώσω ένα ραντεβού με την Ιωάννα για να καταφέρω να τον συν...

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ Όπως ανέφερα, το χωριό είχε αρχίσει να γεμίζει κόσμο. Το Φεστιβάλ είχε στην ουσία ξεκινήσει, και είχαν έρθει αυτή την φορά καλλιτέχνες από σχεδόν όλες τις χώρες των Βαλκανίων. Χορευτές, ...