Όλοι κάποτε χάνουν την πορεία τους
κι αν καποιος δεν τη χάσει
τότε δεν κατέχει ποια είναι η πορεία τουΠορεύομαι σε οδους ξένες...
σε μονοπάτια αφιλόξενα,
σφίγγοντας στην ψυχή μου
το μόνο δώρο που μου 'χει απομείνει,
μια μορφή ιερή και γνήσια
της αγάπης
που δε μου γύρεψε τίποτε γι'αντάλλαγμαΒαδάζω με μόνη την ανάσα μου
που είναι σιγανήΑφουγκράζομαιΜα ούτε η φύση δε με δέχεται
Και τώρα πώς θα βρώ την πόρτα του κόσμου;
Ίσως τα πουλιά
-αυτά κελαηδούν σε όλους
Κάποτε θα ξαναμπώ στην πορεία μου
Σαν άλλη
Παναγιώτα Γεωργακοπούλου