Ποίηση

(Μάης 1998)

αγρός` αργός αγρός` ήσυχος, πράος` παθητικός` κόκκινες λεπτομέρειες Μάης (Μάης 1998) Σπυριδούλα Σταμπολάκη

(Απρίλης 1998)

ένα πέταγμα από το χείλος του γκρεμού κι ένα φτερούγισμα εγκλωβισμένο μέσα σ' ένα τύμπανο` μικρό τύμπανο κι ο γκρεμός ασύδοτος Σπυριδούλα Σταμπολάκη

(καλοκαίρι στην Ψυχάρη)

τα δέντρα τρίζουν τα πουλιά κλαίνε τα μάτια μου παίζουν Σπυριδούλα Σταμπολάκη

(Τρίτη 17 Μαρτίου 1998)

...γίνου` κλείσε τ' αυτιά σου και τα μάτια κι ονειρέψου` κι ύστερα γίνου` διεκδίκησε την ησυχία σου και δημιούργησε για σένα` μόνο γίνου... Σπυριδούλα Σταμπολάκη

Ο προσωπικός μου ήλιος

1.    Ένας καλά κρυμμένος άνθρωπος θυμάται.Σε θυμάμαι ακόμα.Και βέβαια σε θυμάμαι. Πάντα θα σε θυμάμαι. Θα σε θυμάμαι μέχρι να με ξεχάσεις.Θυμάσαι εκείνο τον τόπο; Το πράσινο; Τον αέρα που έκανε τα χό...

Ανυπαρξία

Βαρύς ο τρόπος που σε νιώθω.Απέραντη ευδαιμονία.Μοναξιά μέσα στη σιωπή,κι εσύ να ξεπροβάλλειςαπ' την άβυσσο.Κι αν αυτό δεν είναιτο τέλος,τότε σίγουρα είναι η αρχή.

Εκεί που το φως τελειώνει

Ένας άντρας είναι καθισμένος δίπλα στα κάγκελα μιας γέφυραςη οποία κρέμεται στο κενό. Μια γυναίκα κατεβαίνει μια πλατιά σκάλα,κι ύστερα μια δεύτερη προς το σκοτάδι. Η κυρία ενός σπιτιού αδειάζειτη ζωή...

Φόνος στην πίστη

Κλείνω τα μάτια μου απέναντι στο φως,κλίνω προς το σκοτάδι.Χάνω την πίστη μουκαι χάνομαι μαζί της. Κάπως έτσι έχασα κι εγώόπως άλλοιτη ζωή μου,και μόνο ενταγμένοι μας κατηγόρησανγι' αυτό που ήμασταναφ...

Ευκρινείς αναμνήσεις

Μια μορφή φαίνεται μέσααπ' την πυκνή βροχήκαι αδιευκρίνιστη καθώς είναι,διεγείρει αναμνήσειςευκρινείς,ξεκάθαρες, σαν τα σημάδια του παρελθόντος.