Τα παιδιά δεν κατανοούν το θάνατο με τον ίδιον τρόπο που το κάνουν οι ενήλικοι. Τα παιδιά νηπιακής ηλικίας θεωρούν ότι ο θάνατος δεν είναι κάτι το οριστικό. Πιστεύουν ότι αυτός που πέθανε μπορεί να ξαναγυρίσει ή ότι εξακολουθεί να ζει, να σκέπτεται και να αισθάνεται εκεί που βρίσκεται. Τα παιδιά της σχολικής ηλικία κατανοούν ότι ο θάνατος είναι ένα μη αναστρέψιμο γεγονός, αλλά πιστεύουν ότι συμβαίνει μόνο στους άλλους. Η ωριμότητα του παιδιού, η προσωπικότητά του, καθώς και οι προσωπικές του εμπειρίες σε σχέση με το θάνατο επηρεάζουν την κατανόηση της έννοιας του θανάτου.Τα παιδιά θρηνούν με διαφορετικό τρόπο από τους ενήλικες. Συνήθως θρηνούν κατά διαστήματα. Τη μια στιγμή μπορεί να είναι θλιμμένα και την άλλη να παίζουν ή να γελούν. Αυτό δε σημαίνει ότι έχουν

Οι περισσότεροι δυσλεκτικοί θα κατέχουν περίπου 10 από τα ακόλουθα γνωρίσματα και συμπεριφορές. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να ποικίλουν από μέρα σε μέρα ή από λεπτό σε λεπτό. Το πιο σταθερό πράγμα στους δυσλεκτικούς είναι η αστάθειά τους.

Α) Διαταραχές του ύπνου
Οι διαταραχές ύπνου απαντιούνται όλο και συχνότερα και αποτελούν την κύρια έκφραση δυσφορίας του βρέφους, είναι συνήθως όμως καλής πρόγνωσης. Δεν πρέπει, εντούτοις, να παραγνωρίζονται, καθώς δημιουργούν εκνευρισμό και προβλήματα στην

Ποιος είμαι;», «Τι ξέρω;», «Τι μπορώ;», «Αξίζω;», «Πόσο;». Όποιος απαντά σε αυτά τα ερωτήματα με θετικό τρόπο, πατάει σχετικά γερά στα πόδια του.