'Όσο ζω, μαθαίνω', έλεγαν οι σοφοί μας πρόγονοι. Και είναι μια μεγάλη αλήθεια που τη διαπιστώνουμε όλοι καθημερινά. Οι πληροφορίες που αποθηκεύονται στη μνήμη μας ξεκινούν από τις πρώτες εβδομάδες της ζωής μας. Οι σύγχρονοι ερευνητές επισημαίνουν, μάλιστα, ότι οι βασικές γνώσεις ενός ανθρώπου αποκτώνται κατά τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής του!

Στην αρχή τα χέρια του μωρού είναι σφιγμένα σε γροθιά και λειτουργώντας αντανακλαστικά σφίγγουν δυνατά οποιοδήποτε αντικείμενο πιέσει την παλάμη. Γύρω στους δύο μήνες όμως τα χεράκια ανοίγουν, το μωρό αρχίζει να ανοιγοκλείνει τα δάχτυλά του και χρησιμοποιεί το ένα χέρι για να παίξει με το άλλο. Δεν ξέρει, βέβαια, ότι τα χέρια τού ανήκουν, ότι είναι μέρος του εαυτού του.

Δεν έχει, δηλαδή, σημασία αν το μωρό σας μάθει να κάθεται στους πρώτους έξι ή στους οκτώ μήνες της ζωής του ή αν θα κάνει τα πρώτα του βήματα στους 10, στους 12 ή στους 15 μήνες.

Από τη στιγμή που ο παιδίατρος είναι ικανοποιημένος από την εξέλιξη του παιδιού και σας διαβεβαιώνει ότι βρίσκεται μέσα στο φυσιολογικό εύρος της ανάπτυξης, δεν έχετε κανένα λόγο να ανησυχείτε και να καταφεύγετε σε άσκοπες συγκρίσεις με τα παιδιά των φίλων και των γνωστών. Να θυμάστε ότι κάθε παιδί είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και ζητά από μας να σεβαστούμε τη μοναδικότητά του.

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι αυτή τη στιγμή, κανένας δεν ξέρει τι πραγματικά είναι δυσλεξία ή τι την προκαλεί. Ξέρουμε όμως πολλά για το δυσλεκτικό όρο και κατά συνέπεια η δυσλεξία τείνει να περιγραφεί από την άποψη των συμπτωμάτων της ή εναλλακτικά από αυτά που δεν είναι. Παραδείγματος χάριν "η δυσλεξία δεν οφείλεται σε χαμηλή νοημοσύνη" ή "η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια, δεν έχει θεραπεία". παρερμηνεύουν την έννοια της "δίκαιης αξιολόγησης" των μαθητών τους. Ποιά όμως είναι τα "σημάδια" της δυσλεξίας, αυτά που εξακολουθούν να πανικοβάλλουν γονείς και εκπαιδευτικούς, ακόμα και όταν "έχουν κάτι ακούσει" για το θέμα αυτό;

τι είναι η δυσλεξία

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι αυτή τη στιγμή, κανένας δεν ξέρει τι πραγματικά είναι δυσλεξία ή τι την προκαλεί. Ξέρουμε όμως πολλά για το δυσλεκτικό όρο και κατά συνέπεια η δυσλεξία τείνει να περιγραφεί από την άποψη των συμπτωμάτων της ή εναλλακτικά από αυτά που δεν είναι. Παραδείγματος χάριν "η δυσλεξία δεν οφείλεται σε χαμηλή νοημοσύνη" ή "η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια, δεν έχει θεραπεία".

Το παιδί και ο Θάνατος

Θρήνος και Αντιμετώπιση

Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου είναι από α πιο οδυνηρά γεγονότα στη ζωή των παιδιών. Γεγονός που στιγματίζει όλη την υπόλοιπη ζωή του παιδιού.